Filtry
Tylko w tytułach
Kategorie imprez
Festiwal
Kabaret
Koncert
Konkurs
Spektakl
Warsztaty
Wystawa
Plener
Inne
Generic filters
Tylko w tytułach
Kategorie imprez
Festiwal
Kabaret
Koncert
Konkurs
Spektakl
Warsztaty
Wystawa
Plener
Inne
Szukaj
Close this search box.

4women MONODRAMY

Cena biletu: 20zł

4women MONODRAMY

Cena biletu: 20zł

4women MONODRAMY

Cena biletu: 20zł

Jeden bilet na wszystkie spektakle w cenie 20 zł na abilet.pl oraz na godzinę przed spektaklem (tylko w przypadku, jeżeli wcześniej nie zostaną wyprzedane).

 

 

 

„Czechło”
Paulina Stolarczuk

scenariusz: Magdalena Płaneta, Paulina Stolarczuk na podstawie książki Angeliki Kuźniak Soroczka
reżyseria: Magdalena Płaneta

Oswajanie śmierci niegdyś było mądrością i siłą wszelakich społeczności. W ostatnich dziesięcioleciach zmieniło się to ekstremalnie. Śmierć i starość zniknęły z naszej codzienności. Ukrywamy je, nie przyznając się do lęku przed nimi lub odwrotnie – demonizując je i wypierając, jakby miało to uczynić je mniej prawdopodobnymi. Sięgając po książkę Soroczka realizatorki dotykają wątku śmierci, przypominając, że dotyczy ona każdego z nas.

Grand Prix Turnieju Teatrów Jednego Aktora 19.Sam na Scenie 67.Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego.

Spektakl powstał w Klubie Kwadrat S.M. Kolejarz w Słupsku.

 

 

 

„Odważyłam się zdjąć buty”
Karolina Słonka

scenariusz: Anna Maśka na motywach książki Weroniki Kostyrko Tancerka i zagłada Historia Poli Nireńskiej
reżyseria: Anna Maśka
scenografia, muzyka: Anna Maśka
choreografia: Karolina Słonka

Karolina Słonka tańcem i ruchem przywołuje historię Poli Nireńskiej – urodzonej w Warszawie żydowskiej artystki, która w przedwojennej Polsce doświadczyła antysemityzmu. W zagładzie straciła prawie całą rodzinę. Po wojnie poślubiła Jana Karskiego, Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Aktorka tańczy pokonywanie barier, na drodze do wolności i niezależności. Tańczy zagadkę tragicznej śmierci. Tańczy przestrogę i pytania: czy w dzisiejszych czasach istnieje ryzyko powtórzenia historii w stosunku do tych którzy są „inni”? Tańczy przeciwko wykluczeniom, tańczy w nadziei, tańczy dla wolności.

Grand Prix XIV Tyskiego Festiwalu Monodramu MOTYF
Złota Misa Borowiny 43 Biesiady Teatralnej w Horyńcu Zdroju
Grand Prix XVII Międzynarodowych Spotkań z Monodramem w Suwałkach
I nagroda Festiwalu Drobny w Jarosławiu
I Nagroda, Nagroda Publiczności, Nagroda Gerasa „do przekraczania granic sztuki” w finale 65.OKR “Sam na scenie” w Słupsku
II Nagroda FETA we Wrocławiu

 

 

 

„Dystrofia”
Faustyna Baran

scenariusz: Anna Maśka
na motywach tekstów Jeleny Koczyny, Olgi Bergholc, Lidii Ginzburg ze zbioru Oblężone oraz tekstów z książki Leningrad Anny Reid
reżyseria: Anna Maśka
scenografia: Anna Maśka
muzyka: Anna Maśka

„Wojna już jest, teraz bliżej. Nie da się jej już ignorować i spychać do informacyjnego szumu. Głód też jest. Jest już coraz bliżej. Na razie ma niewyraźne kontury, dopiero zalęgł się w pleśniejącym zbożu zalegającym ukraińskie silosy. Czuć go w palonych łanach dojrzałej pszenicy, której nie można eksportować, mimo, że to podstawa wyżywienia tych którym przyszło urodzić się w krajach globalnego południa… Co dalej? Pusty wzrok, opuchnięte ciała, a potem już tylko statystyki idące w setki, miliony… Wojna z perspektywy kobiety to przede wszystkim głód. Dla niej, dla żony, dla matki zamkniętej w najstraszniejszym oblężeniu. Wojna to rosnąca pustka, nicość, która zabiera wszystko, nawet miłość. Najpierw do zwierząt, potem do innych ludzi i własnej rodziny. Zmusza do odzierania z kolejnych złudzeń człowieczeństwa. Głód w monodramie staje się codziennością, zjawiskiem, które zaczyna być oswajane, organizowane, racjonowane, przydzielane i wypierane. Głód jednak nie daje się kontrolować. Powolnie i metodycznie pokonuje każdego, zmienia ludzi w prymitywne bestie. W tym odrażającym świecie bohaterka i jej dziecko przetrwają jako nieliczni. Jednocześnie trudno powiedzieć czy ocaleją.”

Teatralną materią w spektaklu jest ciasto na chleb. Aktorka za pomocą chleba opowiada głód.

II nagroda w finale 67.Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego „Sam na scenie” w Słupsku nagroda aktorska na Łódzkich Spotkaniach Teatru Amatorskiego uznanie publiczności festiwalowej Międzynarodowego Festiwalu Amatorskiego Teatru Nitra

 

 

 

„Być u siebie”
Aleksandra Kugacz-Semerci

scenariusz: Aleksandra Kugacz-Semerci i Jerzy Welter
reżyseria: Jerzy Welter
muzyka: Aleksandra Kugacz-Semerci

Rok 1945. Przez Dolny Śląsk przetoczyła się II Wojna Światowa. Teraz nastąpi niemal całkowita wymiana ludności. Tylko nieliczni dotychczasowi mieszkańcy tu pozostaną.

Przesiedlenia – Niemcy wyjadą, Polacy przyjadą. Ziemie Odzyskane. Tyle wiemy z lekcji historii. Szczegóły zostały przez minione dziesięciolecia wymiecione ze zbiorowej świadomości. Nie pamiętamy jak to się odbyło, ile czasu trwało. Nie wiemy jak dotknęło to pojedynczych osób – ile krzywd i ile radości doznali pojedynczy ludzie.

Jak długo trwał proces wymiany ludności, jak długo Polacy i Niemcy mieszkali wspólnie, często pod jednym dachem? Jak układały się w tym czasie ich wzajemna relacje? Jak przebiegała podróż Niemców do przyszłych miejsc zamieszkania? I wreszcie – kiedy Niemcy opuścili swoje dotychczasowe siedziby?

Twórcy spektaklu w poszukiwaniu materiału do spektaklu rozmawiali z wieloma osobami, których przodkowie byli Niemcami i postanowili zostać w Polsce. Sytuacja polityczna lat czterdziestych i pięćdziesiątych zmusiła tych ludzi do wtopienia się w żywioł napływowy, polski.

Nie zajmowali się tu sprawą słuszności czy niesłuszności wysiedleń. To zostało omówione gdzie indziej – w wielu książkach, artykułach prasowych, dyskusjach. Próbowali spojrzeć na ten czas oczami cywilnych Niemców, którzy wówczas całkowicie poddali się wyrokom historii i skupili na praktycznej stronie przesiedleń. Przesiedleńcy doznali przy tym skrajnych trudności, z wieloma wypadkami śmierci włącznie.

Praktyczna strona przesiedleń wpisuje się w bardziej uniwersalny współczesny dyskurs dotyczący migracji i związanej z nim tożsamości emigrantów i kolejnych pokoleń – co to znaczy „być u siebie”.

Spektakl wyprodukowany przez Towarzystwo Kultury Czynnej w ramach projektu „Nad Rzeką Czasu” dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Aleksandra Kugacz jest aktorką teatru Studio Czyczkowy. Od 2014 roku współpracuje ze Studiem Matejka – laboratorium ekspresji teatralnej prowadzącej badania w zakresie technik performansu XXI wieku i technik tańca współczesnego. Obecnie współpracuje z teatrem ZAR w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu. Za monodramy otrzymała wiele nagród na ogólnopolskich festiwalach teatralnych.

 

 

 

4women MONODRAMY
27 listopada 2022
godz. 17.00
Hydro(za)gadka

Zobacz również

Zobacz również

Zobacz również

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie.

Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Skip to content