LemON to zespół, który po zwycięstwie w Must Be The Music okazał się objawieniem na polskim rynku muzycznym. Zespół w ciągu zaledwie dwóch lat działalności stworzył pięć wielkich przebojów, zdobył platynową płytę, liczne nagrody, a przede wszystkim zgromadził rzeszę wiernych fanów (w tym ponad 200 000 fanów na Facebooku). Fenomen zespołu polega również na tym, że osiągnął niekwestionowany sukces komercyjny, grając niekomercyjną i wymagającą muzykę.

 

Prorocze okazały się słowa Adama Sztaby, który powiedział o LemONie:”to zespół, który ma jakąś szlachetność w sobie i jednocześnie można puścić go w radiu. Jestem urzeczony tym bandem Wyobraziłem sobie taką sytuację, że jadę samochodem. Przełączam tak jedną stację, drugą stację, trzecią. I cały czas jest tylko ten numer.”

 

Zespół ma na koncie platynową płytę za swój debiutancki album, nominację do Fryderyka, nagrodę CyberYacha za teledysk, nagrodę Eska Music Awards za najlepszy album 2013 roku, a ostatnio dołączyła do nich opolska SuperJedynka dla najlepszego Artysty Roku (dla Igora Herbuta-wokalisty), statuetka TOP na festiwalu Sopot Top Trendy 2014, wygrana koncertu Przebojowe Duety wraz z fanką podczas festiwalu NA FALI 2014 oraz nagroda Eska Music Awards 2014 w kategorii Zespół Roku.

 

 

Wideoklipy zespołu zgromadziły łącznie niemal 50 milionów wyświetleń na YouTube. W ciągu zaledwie dwóch lat działalności, zespół umieścił aż pięć utworów na szczytach list przebojów: ,,Napraw” , ,,Będę z Tobą”, ,,Nice”,  ,,Wkręceni”, „AKE” oraz „Scarlett”.

 

LemON zgromadził wierne grono fanów, którzy doceniają szczere teksty, emocjonalne kompozycje i ogromną energię i kreatywność wszystkich muzyków. Na plenerowe koncerty zespoły przychodzą tysiące ludzi, a koncerty klubowe są wyprzedane do ostatnich miejsc. Zespół grał w tak prestiżowych miejscach jak warszawska Stodoła, toruńska OdNowa, Eskulap w Poznaniu, Kadzielnia w Kielcach oraz Scena w Sopocie. LemON wielokrotnie grał na największych telewizyjnych festiwalach: w Sopocie i Opolu a także na wielkich plenerowych widowiskach i sylwestrach.

 

LemON tworzy 6 muzyków o różnych korzeniach etnicznych pochodzących z różnych krańców Polski: z Przemkowa, Legnicy, Świebodzina, Kłobucka, Chełma i Sokołowa Małopolskiego. Liderem zespołu jest wychowany w łemkowskiej rodzinie charyzmatyczny wokalista Igor Herbut. Za charakterystyczne, słowiańskie i melancholijne brzmienie skrzypiec odpowiada Andrzej Olejnik, z pochodzenia Ukrainiec wyrastający na łemkowskich balladach i bojkowskich kolomyjkach. Wyjątkowe brzmienie i klimat na instrumentach klawiszowych tworzy pianista pochodzący z Podkarpacia – Piotr Walicki, a drapieżne a jednocześnie subtelne dźwięki gitary to dzieło Piotra Rubika, który wychował się na Śląsku. Za nieustający, niosący, kreatywny groove odpowiada basista Piotr Kołacz i perkusista Tomasz „Harry” Waldowski.

 

Muzyka LemONa to wybuchowa mieszanka różnych stylów muzycznych, korzeni etnicznych i wcześniejszych doświadczeń muzyków. Igor Herbut grał wcześniej m.in. w łemkowskich zespołach ludowych i śpiewał jako tenor w chórach, pianista Piotr Walicki wnosi do zespołu smakowite nowoczesne brzmienia, basista Piotr Kołacz funkową radość z grania, gitarzysta Piotr Rubik – drapieżną rockową gitarę i uduchowione, magiczne brzmienia. Uwielbiany przez fanów skrzypek dodaje słowiańską melancholię i nostalgię, a perkusista rytm nie do zatrzymania  i jazzową lekkość i swobodę.

 

LemON to muzyka niepodobna do niczego, co w życiu słyszałeś.

W 1973 roku przeniósł się do Warszawy. Pracował jako korepetytor z Operetką Warszawską  i współpracował jako akompaniator z Teatrem na Targówku. Pierwsze piosenki skomponował dla potrzeb tej sceny. Pierwszą kompozycją utrwaloną na płycie  jest piosenka W tańcu zaczyna się miłość (słowa: A. Kreczmar) w wykonaniu Waldemara Koconia.  W latach 1977 – 1978 był pianistą grupy Gramine. Później występował z zespołem Victoria Singers, po odejściu Grzegorza Markowskiego, jako wokalista.  Z formacji tej powstała, w 1979 roku, grupa VOX, z którą związany był do czerwca 1987 roku, jako wokalista i kompozytor. Napisał wówczas między innymi piosenkę Masz w oczach nieba dwa, która zdobyła III nagrodę  na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej OPOLE w 1979 roku oraz Bananowy Song, nagrodzony brązową lirą na festiwalu w Bratysławie (Czechosłowacja) w 1980 roku.

 

Od 1987 roku występuje jako solista. W 1989 roku zostaje laureatem KFPP Opole za utwór „Wypijmy z ablądy”, w 1990 roku otrzymuje nagrodę dziennikarzy na festiwalu w Opolu Jest laureatem I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1990 roku, I nagrody w konkursie kompozytorskim zorganizowanym przez Hiszpański Czerwony Krzyż w 1991 roku, Grand Prix na festiwalu w Cesme (Turcja) w 1992 roku za wykonanie własnej piosenki Szczęśliwej drogi, już czas, Grand Prix i I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej OPOLE w 1994 roku za Mrok. 12 maja 1997 roku, w pięć lat po wydaniu ostatniej solowej płyty nakładem Pomaton EMI, ukazuje się płyta Jawa, która w 1998 roku doczekała się reedycji wzbogaconej piosenką Życie jest nowelą. W tym samym roku, firma fonograficzna Pomaton EMI w serii Złota kolekcja wydaje płytę zatytułowaną Inny nie będę. 1999 r. 1 nagroda na KFPP  Opole za utwór „Ten sam klucz”. W listopadzie 2000 roku ukazuje się płyta Dary losu, z której wiele piosenek, jeszcze przed jej wydaniem już było  przebojami, jak: Ten sam klucz, Dziewczyny lubią brąz oraz piosenka z filmu Marka Konrada  pod tytułem Prawo Ojca – Widzisz Marto. Płyta Dary losu w miesiąc od wydania uzyskuje status złotej płyty.

 

W 2001 roku Ryszard Rynkowski odebrał na XXXVIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Grand Prix za całokształt działalności artystycznej. Na festiwalu otrzymał również platynową płytę za album Dary losu oraz nagrodę dla najlepszego wokalisty w plebiscycie SUPERJEDYNKI. 2 października 2001roku, w czasie koncertów Ryszarda Rynkowskiego w Teatrze Buffo, zarejestrowany został materiał na płytę koncertową, która ukazała się 1 grudnia 2001 roku pod tytułem Intymnie. W nagraniu tej płyty wzięli udział czołowi polscy muzycy, zespół biorący udział w nagraniu liczył 27 muzyków. 10 grudnia 2001 roku odbył się w Teatrze Wielkim w Warszawie wspólny koncert Ryszarda Rynkowskiego i Joe Cockera. W styczniu 2002 roku Kapituła Orderu Uśmiechu przyznała Ryszardowi Rynkowskiemu  jedyne na świecie przyznawane przez dzieci odznaczenie. Artysta jest 667 kawalerem Orderu Uśmiechu, uroczystość wręczenia odbyła się 28stycznia 2002 roku w Teatrze Polskim w Warszawie. 4 marca 2002 roku, w Sali Kongresowej w Warszawie, Ryszard Rynkowski odebrał Złotą Płytę za album Intymnie w trakcie koncertu, podczas którego zaśpiewał z trzydziestosiedmioosobowym zespołem. W maju 2002 roku Ryszard Rynkowski odebrał na XXXIX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu nagrodę dla najlepszego wokalisty w plebiscycie SUPERJEDYNKI.  W czerwcu 2002 roku Ryszard Rynkowski został honorowym obywatelem rodzinnego miasta Elbląga. 7 lipca 2002 roku Ryszard Rynkowski zagrał kolejny wspólny koncert z Joe Cockerem na stadionie Pogoni w Szczecinie. 18 listopada 2002 roku wydana została płyta z kolędami śpiewanymi przez Ryszarda Rynkowskiego. W maju 2003 roku, podczas czterdziestego Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Ryszard Rynkowski odebrał platynową płytę za album „Intymnie”.  W tym samym czasie płyty „Złota Kolekcja – Inny nie będę” oraz „Dary losu” osiągnęły status PODWÓJNEJ PLATYNOWEJ PŁYTY. 27 listopada 2003 roku została wydana kolejna płyta Ryszarda Rynkowskiego „Ten typ tak ma”, która 10.12.2003 r. uzyskała status Złotej Płyty.